Een rectusdiastase is de ruimte die is ontstaan tussen de twee rechte buikspieren als gevolg van één of meerdere doorgemaakte zwangerschappen. De rechte buikspieren (de rectusspieren) zitten dan niet meer op hun plaats waardoor de inhoud van de buik groter is geworden. Ook al doet u 1000 situps per dag, zal dit niet beter worden. Uw spieren worden wel sterker maar gaan niet terug naar hun originele plaats. Door deze diastase is uw buik dus vaak boller zeker ‘s avonds na het eten en verliest u ook vaak taille. Een diastase kan alleen operatief worden verholpen ten tijde van een buikwandcorrectie.

De term vertical scar verwijst naar het litteken bij een bepaald soort borstverkleinende operatie. Zoals de meeste mensen wel zullen weten wordt er bij een borstverkleining vaak gebruikt gemaakt van een techniek die een ankervormig litteken achterlaat; rond de tepel, verticaal naar beneden naar de borstplooi toe en dan horizontaal in de plooi. Omdat dit een best lang litteken is, is men op zoek gegaan naar operatietechnieken met kortere littekens. De meest gebruikte is de vertical scar (soms ook wel lollipop genoemd). Het litteken is dan rond de tepel en van daaruit verticaal naar beneden.

Voor het plaatsen van een implantaat bij een borstvergroting zijn meerdere mogelijkheden:

• onder de klier;  het implantaat ligt dan tussen de grote borstspier en de borstklier. Deze techniek wordt ook wel sub- of retroglandulair genoemd.
• het implantaat ligt geheel onder de grote borstspier en de omliggende spieren en op de ribbenkast. Deze techniek noemt men sub- of retropectoraal en wordt naar mijn beste weten nog zelden uitgevoerd.
• en dan een soort mengvorm waarbij het implantaat met de bovenste helft onder de grote borstspier ligt en waarbij de onderste helft onder de borstklier ligt. Deze techniek heet dual-plane.

Welke techniek voor u het beste is, is afhankelijk van uw bouw, de hoeveelheid borstweefsel die aanwezig is en nog een aantal factoren. Het is zeker niet zo dat ofwel dual-plane ofwel retroglandulair altijd het beste is. Voor iedere methode valt wat te zeggen en ook iedere methode heeft zijn specifieke voor- en nadelen.

Endoscopisch wil zeggen mbv een camera via een paar kleine incisies een operatie uitvoeren. Zo’n 20 jaar geleden is deze techniek ook ontwikkeld om het voorhoofd cq de wenkbrauwen te liften. Via een 5-tal kleine incisies net achter de haarlijn wordt een dunne camera ingebracht en de huid losgemaakt. Na het liften wordt de huid meestal verankerd cq gefixeerd met schroefjes. Ivm soms tegenvallende cq beperkte resultaten heeft deze techniek aan populariteit onder plastisch chirurgen ingeboet.

Een transconjunctivale benadering verwijst naar een techniek om een onderooglidcorrectie uit te voeren. Meestal maakt men bij een onderooglidcorrectie een incisie net onder de wimpers zodat huid, spier en vet kunnen worden gecorrigeerd. Als er alleen sprake is van wallen agv vetophopingen dan kan slechts worden volstaan met het verwijderen van het uitpuilende vet. Meestal gaat dit dus om jonge mensen waarbij de huid nog strak en elastisch is. In deze gevallen kan de plastisch chirurg er voor kiezen om de incisie niet onder de wimpers te maken maar aan de binnenkant van het ooglid. Zo voorkomt men een litteken aan de buitenkant.